Als klein kind speelde ik mijn favoriete tekenfilms na met het speelgoed dat ik had, voornamelijk Transformers. Als ik iets niet had, bouwde ik het na van Lego. Het spel ging altijd in het Engels, want Nederlandse nasynchronisatie bestond in de jaren ’80 nog niet echt voor dat soort series. Wellicht was dat een voorbode voor het beroep dat ik uiteindelijk zou kiezen.

Ik kreeg voor mij tiende al een MSX console, waarmee ik leerde programmeren. We spaarden voor een Nintendo NES en Gameboy en daar leerde ik op gamen en wilde zelf games ontwerpen. Die ontwerpen ging ik toen tekenen. Samen met een vriend maakte ik een tijdschrift waarin we uitlegden hoe je sommige games kon uitspelen als je vastzat, maar ik zette er ook al in wat voor games ik zelf wilde maken.

Het maken van een tijdschrift, zorgde ervoor dat ik ook korte verhalen ging schrijven. Dat deed ik dan in schriftjes en had heel veel ideeën. Met vrienden in Turkije schreef ik zelfs scripts voor films die we nooit hebben opgenomen.

In de jaren ’90 kregen we een desktop computer en het tijdperk van het wereldwijde web brak aan. De verfilming van een van mijn favoriete comics, de X-men, werd aangekondigd en ik bouwde een site waar alle nieuwsberichten en roddels omtrent de film werden geplaatst. Ik haalde een sponsordeal met Amazon binnen en aan het einde van het jaar was de cheque binnen, een bescheiden zakcentje van 100 dollar. Niet veel ,maar een aanzienlijk bedrag voor een tiener die maar net kwam kijken.

Met de komst van de betere computers kreeg ik ook uiteindelijk Adobe Photoshop en werkte ik als colorist voor klusjes bij comic bedrijven uit Amerika. Daar heb ik af en toe een poster voor mogen inkleuren, bijvoorbeeld van de Transformers toen de licentie werd verkocht aan Dreamwave Productions.

De collega’s die ik online ontmoette, brachten mij bij een website waar we op tekst gebaseerd roleplay speelden. Destijds heette die site Go Gaia en ik heb daar mensen ontmoet die ik nooit heb gezien, maar nooit zal vergeten. We spraken elkaar elke dag, bijna tien jaar lang. Deze site heeft me echt leren vertellen en dat bracht me terug bij het schrijven dat ik als kind deed.

Ondertussen heb ik heel mijn leven een affiniteit met muziek gehad en schreef zelf liedjes, speelde wat gitaar, piano, drums en nog veel meer (allemaal net niet echt vond ik zelf). Wat ik wel kon, was zingen. Uiteindelijk kwam ik bij een band en we hebben jarenlang onwijs mooie muziek samen gemaakt, geproduceerd en we hebben in tientallen zalen mogen optreden voor een bescheiden publiek. Tijdens deze periode studeerde ik en ontmoette ik mijn partner en kregen we kinderen. Ook de andere jongens uit de band werden volwassen en zo kwam er een einde aan het mooie tijdperk van Lenny Can’t Remember.

Ik miste het zingen, maar ook het acteren trok mij enorm. Dat kwam vooral, omdat ik een bijbaantje had gekregen bij Comic Con Europe. Ik was daar de moderator en mocht met verschillende acteurs, actrices en filmmakers in gesprek op het podium en ontwikkelde ook hele unieke vriendschappen met een aantal bekende mensen die mij de techniek van het verhalen vertellen leerden.

Het gemis van zingen en het verlangen naar verhalen vertellen bracht mij bij een theatervereniging waar ik samen met een grote cast de musical Troje heb mogen opvoeren, waarmee we zelfs een Amateur Musical Award hebben gewonnen. Daarna heb ik nog een aantal toneelproducties gedaan, waaronder Vogelvlucht (gebaseerd op One Flew Over the Cuckoo’s Nest), De Stroom en Spamalot (naar Monty Python).

Maar het schrijven bleef me zachtjes, maar constant, roepen. Mijn korte en onafgemaakte verhalen die in verschillende schriften geschreven stonden, vonden hun weg terug naar mij en ik begon een wereld te creëren die uiteindelijk de wereld van De Korf zou worden.

Uiteindelijk kwam mijn droom uit. Dutch Venture Publishing pakte mijn manuscript op, nadat ik een mooie plaats had bereikt bij een schrijverswedstrijd van Moon Young Adult. Dat maakt het verlangen naar nog meer schrijven en uitgeven groter en binnenkort verschijnt dan ook het langverwachte vervolg op mijn debuutroman. De Koningin komt in 2025 uit en het verhaal daarna, een volledig nieuw verhaal, staat al in de startblokken.

Schrijven is mijn passie. Het is niet wat ik heb gestudeerd. Na een stoelendans met verschillende studies, waaronder Informatica, vond ik mijn talent voor de Engelse taal terug. De lerarenopleiding Engels was waar ik mijn beroep zou vinden, maar ook mijn partner. Ik ontmoette haar in onze tutorgroep en zo zijn wij nu beide werkzaam in het onderwijs. Getrouwd met twee kinderen en een hele bekende kat genaamd Oliver (@oliverscatventures).

Inmiddels werk ik als schoolleider op een hele leuke mavoschool in het hart van Rotterdam. En schrijven doe ik ook, met heel veel plezier.